ΜΙΚΡΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Μια παράσταση Μουσικού Θεάτρου με έργα του Μάνου Τσαγκάρη
Θέατρο Τέχνης, Δευτέρα 22 Μαρτίου 2004, 21:00

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Οι ΜΙΚΡΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ παρουσιάζονται σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση, ενώ όλα τα υπόλοιπα έργα παρουσιάζονται σε πρώτη ελληνική εκτέλεση.

Είμαι ένας Ποσειδωνιάτης;
Ένας Έλληνας (τουλάχιστον μισός),
που δεν μιλάει ελληνικά, μεγάλωσε στη Γερμανία,
ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο
και δούλεψε με μουσική, θέατρο, ποίηση
– και η Ελλάδα;
Ίσως οι δουλειές μου να μιλούν Ελληνικά.
Ίσως οι Ελληνικοί ρυθμοί να υπάρχουν στις ρίζες μου.
Τώρα είμαι καλεσμένος σε ένα θρυλικό θέατρο,
το Θέατρο Τέχνης στην Αθήνα
για να πραγματοποιήσουμε τη βραδιά «Μικροί Διάλογοι»
μαζί με εξαίρετους ηθοποιούς.
Εδώ θα συναντηθούν διαφορετικά μέσα, γλώσσες και νοοτροπίες.
Κι αυτό συμβαίνει σε ένα μέρος, που είναι το πιο σημαντικό για μένα.
Εδώ αισθάνομαι καλύτερα να μην ανακοινώσω κάτι τεράστιο
ή ένα θέατρο για όλο τον κόσμο.
Όχι, πιστεύουμε στην ομοιοπαθητική.
Πολύ μικροί πλανήτες.
Η θεραπευτική δράση δεν είναι προβλέψιμη.
Αλλά μπορεί να έχει μια αίσθηση χιούμορ.

Θα δείξει.

ΜΑΝΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ

Μάνος Τσαγκάρης

Γεννήθηκε το 1956 στο Dusseldorf της Γερμανίας και σπούδασε σύνθεση με τον Mauricio Kagel και κρουστά με τον Christoph Caskel στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία της Κολονίας. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της νέας γενιάς συνθετών του «Νέου Μουσικού Θεάτρου» που ξεκίνησε από τον Kagel το 1965.
Οι συνθέσεις του έχουν πειραματικό χαρακτήρα και αποτελούν μια αναζήτηση στο πεδίο που συνυφαίνονται οι ήχοι με φως, λόγο, κίνηση, θεατρική δράση, εικαστική και γλυπτική απεικόνιση.
Στα περίπου 60 έργα του περιλαμβάνονται συνθέσεις για ορχήστρα, μουσική δωματίου, ραδιοφωνικές συνθέσεις (Horspiele), performances με θεατρική δράση, αντικείμενα και εγκαταστάσεις (installations). Το έργο του έχει βρει μεγάλη απήχηση στον διεθνή χώρο της σύγχρονης μουσικής και έχει παρουσιαστεί σε πολλά φεστιβάλ, όπως το φεστιβάλ Νέας Μουσικής Δωματίου του Witten, τη Μουσική Biennale του Βερολίνου, το φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής του Donaueschingen, καθώς σε θέατρα και λυρικές σκηνές στην Κολονία, το Μόναχο και το Bielefeld.
Από το 1990 οι εγκαταστάσεις και τα εικαστικά του έργα παρουσιάζονται τακτικά από σημαντικές γκαλερί και μουσεία της Γερμανίας και του εξωτερικού. Το 1991 προσκλήθηκε στη Μόσχα από τον Σύνδεσμο Συνθετών της Ρωσίας ως Composer in Residence . Την ίδια χρονιά έλαβε την υποτροφία της πόλης της Κολονίας «Bernd-Alois-Zimmermann», το 1993/94 την υποτροφία της «Akademie Schloss Solitude», Stuttgart , το 1997 του απονεμήθηκε το βραβείο τέχνης (Kunstforderungspreis) της «Ακαδημίας των Τεχνών του Βερολίνου».
Ως εκτελεστής κρουστών έχει πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες σε χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και τις ΗΠΑ. Από το 1986 γράφει ποιήματα, τα οποία έχουν εκδοθεί σε ανθολογίες και σε ατομικές εκδόσεις. Είναι σύμβουλος της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Κρατικού Θεάτρου της Κολονίας.

Pi-hsien Chen
Γεννήθηκε στην Ταϊβάν το 1950. Ξεκίνησε να μελετά πιάνο σε ηλικία τεσσάρων ετών. Εννέα ετών έγινε δεκτή ως εξαιρετικό ταλέντο στην τάξη του H. O. Schmidt στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής της Κολονίας όπου πήρε το δίπλωμα σολίστα το 1970. Συνέχισε σπουδές με τους Hans Leygraf, Wilhelm Kempff, Tatjana Nikolajewa και Geza Anda. Κέρδισε πρώτα βραβεία σε πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς (ARD-, Μόναχο, Bach-, Washington DC., Schonberg-, Rotterdam).
Η ερμηνεία της χαρακτηρίζεται από πειθαρχημένο αυθορμητισμό, σαφήνεια της δομής και εκφραστική μελωδικότητα. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ σε όλον το κόσμο με πολλές μεγάλες ορχήστρες όπως την ορχήστρα του BBC, την London Symphony Orchestra, την Concertgebouw Orchestra, the Residentie Orchestra κ.α. Είναι καθηγήτρια πιάνου στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής της Κολονίας.

«Τέσσερα Χ 4»
Δημιουργήθηκε το 2003 με σκοπό την εκτέλεση του ρεπερτορίου για τέσσερα φλάουτα Χ 4 (κάθε μέλος παίζει και τα τέσσερα φλάουτα: πίκολο, ντο, άλτο & μπάσο). Μεγάλη έμφαση δίνεται στην εκτέλεση έργων του 20 ού και 21 ου αιώνα, καθώς και στην ενεργοποίηση συνθετών της νεότερης γενιάς για τη δημιουργία νέου ρεπερτορίου. Το «Τέσσερα Χ 4» εμφανίζεται για πρώτη φορά με το έργο του Μάνου Τσαγκάρη. Το Κουαρτέτο απαρτίζουν οι: Μιχάλης Ραμός, Θοδωρής Γιατράς, Κατερίνα Τσεντς, Μαριλένα Δωρή.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ και TRANSIT PROJECT

Οι Μικροί Διάλογοι υλοποιούνται σ' ένα πλαίσιο που το Θέατρο Τέχνης άνοιξε με τη φετινή του θεατρική παραγωγή Transit .

Μια μουσική παράσταση που επεξεργάστηκε τα «υπόγεια» του αστικού κέντρου μέσα από τα τραγούδια που έφεραν στις αποσκευές τους οι πρόσφυγες και μετανάστες. Μοναχικοί άνθρωποι που συναντιούνται στην πλατεία μιας μεγαλούπολης, στα συναισθηματικά σύνορα δύο κόσμων, για να αναπαραστήσουν μέσω των ήχων πάθη, αισθήματα, φόβους, να μιλήσουν για τον έρωτα και τη δίψα τους για ζωή, γιορτάζοντας, έστω για λίγο, αυτή τη συνεύρεσή τους. Κάθε τραγούδι κι ένας μικρός μονόλογος απ' όπου ξεπηδούν πρόσωπα «αλαφροϊσκιωτα», που άλλοτε σχολιάζουν κι άλλοτε βιώνουν μια ιστορία, όντας ταυτόχρονα αφηγητές και πάσχοντες.

Η φόρμα της παράστασης, ως μουσικό θέατρο, και η θεματολογία του συνόρου καθόρισαν ένα πλαίσιο ανοιχτό στη φιλοξενία συγγενών παραστάσεων, που θα ενίσχυαν και θα διεύρυναν αυτή την καλλιτεχνική αντίληψη του Θεάτρου Τέχνης.

Αν ο Μάνος Τσαγκάρης ορίζει τον εαυτό του ως «Ποσειδωνιάτη», «που την γλώσσα την ελληνική εξέχασεν» αλλά ίσως οι δουλειές του να μιλούν ελληνικά, και η τεχνοτροπία του είναι ένα αβανγκάρντ μουσικό θέατρο, τότε το πλαίσιο του Transit είναι φυσικός του χώρος.

ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στο Transit και θα αποδώσουν τους Μικρούς Διαλόγους, είναι:

Κάτια Γέρου
Από τους βασικούς ανθρώπους του Θεάτρου Τέχνης, από όταν τέλειωσε τη δραματική του σχολή το 1979 και έκτοτε κράτησε κεντρικούς ρόλους σ' όλες τις, πάνω από σαράντα, παραγωγές του. Ως Κασσάνδρα Χρυσόθεμις και Κορυφαία στις σκηνοθετημένες από τον Κουν παραστάσεις αρχαίου δράματος και ως Ιφιγένεια, Άλκηστις και Ισμήνη στις σκηνοθεσίες του Λαζάνη. Συμμετείχε σ' όλες του τις παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου (Στρίντμπεργκ, Γκόρκι, Τσέχοφ, Σέξπιρ, Μπρεχτ, Πιραντέλο κ.λπ.). Έπαιξε σε ταινίες της Αγγελίδη και του Σπύρου. Συμμετείχε στα εικαστικά – θεατρικά δρώμενα του Κυριάκου Κατζουράκη Τέμπλο και Δρόμος προς τη Δύση και πρωταγωνίστησε στο ομώνυμο βραβευμένο ντοκιμαντέρ του. Ο συγκλονιστικός της ρόλος ως Ρωσίδα μετανάστρια, καθόρισε και τον τρόπο με τον οποίο διαμόρφωσε τον ρόλο και το υλικό στο Transit .

Joe Tornabene
Ο Νεοϋορκέζος βραβευμένος σαξοφωνίστας, φλαουτίστας και σχεδιαστής ήχων, Joe Tormabene , δίνει παραστάσεις, συνθέτει, σχεδιάζει ήχους και διευρύνει την πρακτική της περφόρμανς στη μουσική, στο χορό και το θέατρο τα τελευταία 30 χρόνια. Έχει διδάξει βιωματικά σεμινάρια που αφορούν τις σχέσεις νου-σώματος, κίνησης, μουσικής, ήχου και αυτοσχεδιασμού σε δέκα χώρες. Η βάση του είναι στην Αθήνα, όπου σκηνοθετεί και δίνει παραστάσεις σε multimedia πλαίσια.

Σταύρος Σιόλας
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, συνέχισε σε σεμινάρια με την Άννα Κοκκίνου, τον Μ. Μαρμαρηνό, τον Β. Διαμαντόπουλο. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μουσική, σπουδάζοντας πιάνο, παραδοσιακό και πολυφωνικό τραγούδι, δίνοντας παραστάσεις και εκδίδοντας τον δίσκο Ήσυχη μέρα , με δικές του συνθέσεις και ερμηνεία.

Μαργαρίτα Βαρλάμου
Απόφοιτη του Professional Actor ' s Conservatory στην Καλιφόρνια, σπούδασε επίσης κλασικό και σύγχρονο χορό. Δούλεψε στο θέατρο παίρνοντας μέρος σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου ( Πέερ Γκιντ, Ορέστεια, Αχαρνής ), με τα Δ.Π.Θ. Πάτρας ( Λυσιστράτη ), Σερρών ( Λαβδακίδαι ) και Βέροιας, συνεργάστηκε με το χοροθέατρο του Ισίδωρου Σιδέρη, έπαιξε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές.

Τα έργα:

Ansage (Αναγγελία)
για φλάουτο σόλο (2003)

Κάποια πράγματα αναγγέλλονται.
Σπανιότερα, μια εκτελέστρια υποδιαιρεί το κομμάτι της με αναγγελίες.
Σιγά-σιγά η κατάσταση αλλάζει, όλα διαφαίνονται, σημειωμένα με ακρίβεια, αλλά όλα ανοιχτά.
Στο τέλος το εικονοστάσι, φωτισμένο.
Πού πάει ο έρωτας, όταν φεύγει;

ShellbumAlbum
για σόλο πιάνο (1992)

Προσπαθούσα πάντα να τα κρατήσω όλα όσο γίνεται πιο μικρά. Το ShellbumAlbum συνενώνει πολύ ετερογενές υλικό. Αποτελείται από ένα καλειδοσκόπιο μικρών κομματιών – κανένα δεν μοιάζει με το άλλο που σχετίζονται περισσότερο με τον πιανίστα ως εκτελεστή παρά με το πιάνο καθαυτό.
Μόνο ένας ομφαλός της γης μπορεί να υπάρχει, κι αυτός είναι κάθε φορά εδώ. Έτσι η πιανίστα, απαγγέλλοντας, παίζοντας, και ενσωματώνοντας αυτά τα ποιήματα εδώ, ίσως γίνεται το ζωντανό είδωλο του ατόμου την εποχή του μαζικού πολιτισμού.

Κουαρτέτο – κι αν το φως του φεγγαριού διαθλάται στο νερό για ν' αποφύγει το βλέμμα μου;
(για 4 φλάουτα, 1984)

Τα τέσσερα φλάουτα παίζουν σε ταυτοφωνία. Εδώ μ'ενδιαφέρει το σχετικά απλό. Και λέω σχετικά, επειδή ουσιαστικά είναι πολύ δύσκολο να παίζουν όλοι μαζί το ίδιο με ακρίβια. Με ενδιαφέρει όμως η (μη ηθελημένη) μικρή εκτελεστική διαφοροποίηση, που δημιουργεί μια πιο θολή εικόνα, και η οποία παρόλες τις προσπάθειες είναι αναπόφευκτη. Έως εδώ καλά!

Επιπλέον αναπτύσσεται σ'αυτό το κομμάτι μια μελωδική ροή, η οποία εμφανίζεται σπάνια στη σύγχρονη μουσική. Μια μορφή αέναης μελωδίας. Μπορεί κανείς σχεδόν παντού να πηδήξει προς τα πίσω και να συνεχίσει από εκεί.

L assen Sie. Unfinished. ( Αφήστε – Ημιτελές )

Η αντίληψή μας, εμείς οι ίδιοι, κάθε στιγμή έχουμε ανάγκη από μορφή και διαφάνεια. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να προσεγγίζει κανείς τα πράγματα ως εντελώς κουφός και «αδιάβροχος».
Τα έργα τέχνης είναι «μεγάλα» και ολοκληρωμένα όταν μας επιτρέπουν να παρακολουθούμε μέσα από σκαριφήματα τη διαδικασία της δημιουργίας τους. Αντίστοιχα, τέλειο είναι ένα έργο τέχνης μόνο όταν – παρ' όλη την δομική του ακρίβεια – είναι σε θέση να ανοίγεται "νυν και αεί". Κατ' αυτήν την έννοια παραμένει unfinished.

Tafel 1 -
για δύο ή τρεις εκτελεστές στο τραπέζι, walkman, ραδιόφωνο, κινητά φώτα και Fadenorgel (1989)

Είναι ένα επιτραπέζιο κομμάτι με δύο εκτελεστές, οι οποίοι κάνουν το τραπέζι να ηχεί οπτικά και ακουστικά, το χρησιμοποιούν ταυτόχρονα ως όργανο και ως μικρή σκηνή και δημιουργούν μια σχέση μεταξύ φωτισμένων και θορυβωδών ήχων. Με τον τρόπο αυτό παραπέμπουν σε δύο χαρακτηριστικές χρήσεις του τραπεζιού στον Δυτικό πολιτισμό: για φαγητό, εργασία, ομιλία ή σιωπή, αλλά και για να σχεδιάσει και να συνθέσει μουσικά συμβάντα σε μια παρτιτούρα.

Μικροί Διάλογοι
Μια επιλογή – εκφορά 25 μικρών κειμένων, από ανέκδοτη συλλογή του Μάνου Τσαγκάρη (μετάφραση στα ελληνικά, Πηνελόπη Μεσίδη), που λειτουργούν ως αφηγηματικές γέφυρες ανάμεσα στα κομμάτια της παράστασης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ:

«ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ»

Φρυνίχου 14, Πλάκα

Τηλ. 210-3222464

Με τη συνεργασία των:
Ινστιτούτου Έρευνας Μουσικής & Ακουστικής (ΙΕΜΑ)
Μικρού Μουσικού Θεάτρου

Επιμέλεια παραγωγής:
Κατερίνα Τσέντς
Νίκος Βαλκάνος

Κατεβάστε αν θέλετε την αφίσα σε μεγαλύτερη ανάλυση 300 dpi (390kb)